Pamuk bitkisi, çok eski tarihlerden beri yetiştirilen bir kültür bitkisidir. Vatanı Asya’dır. Genel olarak sıcak iklimi seven bir bitkidir. Sıcak bölge pamuklarının telleri ( Elyaf) daha uzun olur, kozalar açılır. Soğuk bölgelerde yetişenlerin telleri daha kısadır ve kozaları açılmaz. Açılan pamukların en iyi cinsi “akala”dır; Türkiye’de de yetişirPamuk, alüvyonlu ve kuvvetli toprakları sever. Derin sürülmüş ve iyi gübrelenmiş topraklarda ekilir. Ekim i.için sıcak bölgelerde : şubat, soğuk bölgelerde : mart-nisan aylarında yapılır. Pamuk için en büyük tehlike yağmurlardır ve yoğun yağmur verimin ve kalitenin düşmesine sebep olur.Pamuk bitkisi çalımsı ağaç şeklindedir ve çok fazal sayıda ülkede lifi ve tohumları için yaygın olarak yetiştirilmektedir. Dünya çapında ekim alanlarının yaklaşık % 4,5’uğu pamuk üretiminde kullanılır. Hasatı Temmuz-Ağustos ayları arasında yapılır, nispeten beyazımsı veya sarı renkli çiçekler açan, 40-110 cm boylarında, 1-2 yıllık otsu bir bitkidir. (çalıya benzer). Afrika’dan ve Asya’da çok yıllık ağaç şeklinde olan pamuk çeşitleri de bulunmaktadır. Pamuk gövdeleri dik, dallı budaklı ve  tüylüdür. Yaprakları uzun saplı, parçalı ve tabanı kalpe benzer biçimdedir. Çiçekleri saplı ve yaprakların altında tek olarak bulunur. Dış çanak yaprakları üç parçalı, taç yaprakları ise beş serbest parçalıdır. Meyva  olgunlukta açılan veya kapalı kalan, 4-5 gözlü bir kapsüldür, buna koza denir. Her gözde siyahımsı renkli, oval şekilli ve üzeri uzun, sık ve beyaz renkli tüylerle örtülü 5-10 tohum bulunmaktadır. Pamuk tohumu, etrafındaki bu tüy veya liflerle beraber kütlü adı verilir.
   Tohumlarını kaplayan uzunca, yumuşak, ince ve beyaz teller dokuma sanayiinin en önemli ve vazgeçilemez hammaddesidir. Bununla beraber kimya sanayisinde de ciddi olarak kullanılmaktadır. Ayrıca detay olarak : Yerli üretim pamuk meyvelerinin işlenmesi sonunda,üretilen ürünün % 15-22’si pamuk, % 40-60’ı tohum ve % 15-30’u da kabuktur. Pamuk tohumu yağ bakımından zengin olup, % 30-40 kadar yağ içerir.